13-14 september 2007: Bago

Rijstvelden zo ver als ik kan zien. De communicatie loopt volledig vast. Gelukkig is er een jongen die in zijn tweede jaar universiteit zit die zeer goed Engels spreekt, om me te helpen. Het is hier buitengewoon uitzonderlijk dat jongeren naar de universiteit kunnen. Hij kon dit dankzij een schoolbeurs, want ook zijn ouders zouden het niet hebben kunnen betalen. Zijn vader is 'carekeeper' van een boerderij. Dit wil zeggen: alles onderhouden en de velden verzorgen. Op het moment van de oogst moet hij wel twee derde afstaan aan de eigenaar van de boerderij. Het leven is hier keihard. Kinderen willen naar school, maar de ouders kunnen het niet betalen. Hijzelf is tijdens zijn middelbaar een jaar moeten stoppen, omdat er geen geld meer was. Bovendien is zijn vader alcoholist en zet hij ’s avonds vaak het kot op stelten. Zijn zus is reeds ‘ontsnapt’ en werkt ondertussen in een call center in Manila. Call centers schieten de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond in de Filippijnen.